Hayatımızın ana kaynaklarından birisinin su olduğunu bilmeyen yoktur. Su, hayatın idame etmesi için mutlaka olması gereken bir besinimizdir. Hatta temel besinimizdir. Dünyadaki canlılığın, dinamizmin ana maddesi sudur. Yaratana şükürler olsun ki ülkemiz bu konuda şanslı ülkelerden birisidir. Üç tarafı denizlerle çevrili olduğu gibi, akarsularımız harıl harıl çevresini sulayarak denizlere dökülmektedir. Geçtiği topraklara ise hayat vermektedir. Yani suyun yokluğunu çekmiyoruz. Gerek yer altı; gerekse yer üstü su kaynakları açısından şanslı bir ülkede yaşıyoruz. Ama su nimetinin yokluğunu fazla çekmediğimiz için o hayati maddenin kıymetini yeterince bilmiyoruz. Suyu hor kullanıyoruz. Sularımız çoğu yerlerde boşa akıyor. Bulunan su kaynaklarından yeterince yararlanamadığımız gibi; bulunan suları da çok israf ederek kullandığımız acı gerçeklerimizdir.

Dünya nüfusu günden güne çoğalmaktadır. Nüfusun artmasıyla birlikte su kullanımı da artmaktadır. Çünkü su kaynakları sınırlı olmasına rağmen artan nüfusun daha fazla gıdaya ihtiyacı vardır. Bunun anlamı ise daha fazla tarımsal üretim, daha fazla su kullanımı demektir.

Dünyadaki suyun sektörlere göre kullanımı şöyledir; Dünyadaki mevcut suların %8i içme suyu olarak,%70 tarımsal sulama olarak ve %22 si ise sanayide kullanılmaktadır. Demek ki en çok suyu tarımsal üretim yaparken kullanmaktayız. Bunun anlamı ise; tarım yaparken suyu dengeli ve bilinçli kullanmak gerekmektedir. Bilhassa tarımsal sulamalar için kullanmakta olduğumuz suyu belki de şartlar gereği bazılarımız çok kolay elde etmektedirler. Belki suyu daha ucuza elde etmektedirler. Yerleşim yerinin doğası gereği su konusunda bir sıkıntıları yoktur. Ama bu koşullar bizlere suyun hor kullanım özgürlüğünü vermez.

Bilhassa yöresel çiftçilerimizde şöyle bir düşünce bulunmaktadır: “Su beni tarlamdan çıkıyor. Onlarca yağmurlama tabancasını çeviriyor. Kullanmakta olduğum su motoru benim tarlamdan çıkan suyu bitiremiyor. Ben de istediğim kadar sulama yapabilirim. Su da benim, tarla da benim” şeklinde düşünülmektedirler. Bu yaklaşım hatalı bir yaklaşımdır. Yani sadece bu günümüzü düşünmekteyiz.

Teknik olarak çok su kullanmak çok verim demek değildir. Suyu, ekili mahsulün ihtiyacı kadar ve zamanında kullanmak önemlidir

Bilhassa sulama sistemlerini en kısa zamanda değiştirmek artık şart olmuştur. Yani mutlaka kapalı sulama sistemine geçilmelidir. Elimizden geldiği kadar damlama sulama yöntemine bir an önce hayata geçirmeliyiz.

Mesela yöremizde alışılmış bazı sulama biçimlerine tanık oluyoruz. Suyu bol olduğu için hiç durmadan sulama yapan (yağmurlama, az da olsa salma şeklinde) insanları görüyoruz. Bunun anlamı bu gün bol sudan dolayı bol verim alınacağı düşüncesiyle kullanılan su, yarın topraklarımızı çoraklaştıracaktır. Topraklarımız geri dönülmez verimsizliklere sahip olacaktır.

İlçemiz Üçler kayası köyüne kapalı sistem sulama şebekesi kuruldu. Yaz aylarının en kurak olduğu dönemlerde bile her taraf yonca yeşillikleriyle bir cennete dönüştü. Çiftçilerimiz bu yeşilliklere sularının bol olmasından ve ucuz olmasından dolayı kavuştular. Manzara güzel, yonca verimleri çok güzel, bunlara bağlı olarak hayvancılık daha da güzel. Keşke her köyümüze aynı sulama sistemi kurulmuş olsa. Keşke her köyümüz sulu tarıma bir an önce geçebilse. Bir ihsaniye’li olarak arzumuz budur.

Ama burada bir acı gerçek bulunmaktadır. Su bol ve ucuz diye gereksiz ve sık sık sulama yapılmaktadır. Amaç daha çok verim almaktır. Belki bu gün için çok verim alınabilinir ama! Yarın verimsiz, çorak, ne kadar sulanmış olsa, ne kadar gübrelenmiş olsa dahi verim alamayacağımız tarlalar silsilesinin temellerini hatalı sulama yaparak bu günden hazırlıyoruz. Güzelim kapalı sistem sulama şebekesi bir işe yaramayacak duruma gelebilir. Sulu tarımın yerini çoraklaşmış, çölleşmiş topraklar alabilir. Onun için bu günden aklımızı başımıza alarak; sularımızın kıymetini bilmeliyiz.

Suyu gerektiği zaman kullanmayı mutlaka öğrenmeliyiz. Akşam sabah yağmurlama tabancalarının toprağı dövmek demek; adım adım çoraklaşmış topraklara doğru yaklaşmamız demektir.