Bir de madalyonun diğer yüzüne bakalım. Hiç ummadığımız hesapta yokken felaketler,acılar, en ağırı da ölüm bir bakıyoruz ki yanı başımızda...
Oysa yarına ne planlarımız vardır kimbilir. Güzel olan ne varsa taşımalıyız, düşünmeliyiz,planlamalıyız bunlar yaşamın gereği. Ya kavgalarımız? Az önce tartıştığımız insan ya birazdan yoksa...Bir gün önce kavga ettiğimiz akrabamıza,komşumuza deprem sonrası evimizi açmak durumunda kalırız belki...
Demem o ki değmiyor.

 

Dünya yeteri kadar bir imtihan yeri ve bu imtihanların çoğunu insanlar birbirine oluşturuyor. Mümkün oldukça güzel yaşayıp,
güzel ölmeli...