Çocukluğumuzda asla ayrı gezmediğimiz .

Aynı yerde birlikte büyüdüğümüz 

ve hala hiç bir şey değişmeyen sevgimizin devam ettiği..
Amcam oğlu Nizam'a hitafen yazdığım şiirim

Yusuflu köyünde doğup büyüdük
Canımsın salımsın sen Nizam Önder
Bazan düştük bazan kalkıp yürüdük
Kanımsın canımsın sen Nizam Önder

Bir zaman ağlayıp bir zaman güldük
Bazan sahra olduk bazan da çöldük
Bir ekmeği senle ikiye böldük
Yanımsın canımsın sen Nizam Önder

Az çile çekmedik küçücük köyde
Teselli bulurduk çalınan neyde
İşimiz olmazdı içilen meyde
Anımsın canımsın sen Nizam Önder

Aklıma düştükçe ararım seni
Bilirim seversin hemde çok beni
İkimizin birdir kanı ve geni
Sanımsın canımsın sen Nizam Önder

Okula giderdik seninle başta
Az şey mi yaşadık küçücük yaşta
Bir zaman oturduk o kara taşta
Namımsın canımsın sen Nizam Önder

Önderi'yim bil ki sayfalar yetmez
Hikayemiz uzun anlatsam bitmez
Başımızdan bela kovsak da gitmez
Banımsın canımsın sen Nizam Önder
 Adnan Önder