Gönül. Sitemkâr, olma boşuna
Ancak bizi bizden, olanlar anlar
Dağların ardından, can bekleyip de
Umutta yokluğu, bulanlar anlar
Yangın harlı, Kerem gibi acına
Sözleri hapsedip, dilin ucuna
Olur ya, bazen de şol avucuna
Koru,kar zannedip,alanlar anlar
Belki gelir diye, kapıda durup
Ufuklara dalıp, hayâller kurup
Demlenmiş acının, dibine vurup
Çırpınıp, gözleri silenler anlar
Boş bakışlar ile, neden, niçinde
Hasreti yaşarım, hasret içinde
Cehennem gecenin, saat üçünde
İçi kan ağlarken, gülenler anlar
Hakkın huzurunda gelir sırası
Tedavülden kalkmış, gönül parası
Hançer darbesinden beter yarası
Kadir kıymetini, bilenler anlar
Bu mu yani şimdi, alın yazısı
Kimi yan çizerken, ölür bazısı
Bir türlü bitmiyor, yürek sızısı
Hergün binbir defa, ölenler anlar
Ramazan Çetinkaya