Ağlasak sesimizi kim duyar şimdi

Bir dert ki;

Sebebi insan.

Kime söyleyelim.

Aç pencereni bağır istersen sabaha kadar

Kim cevap verir ki...

Çok olmuş sokakların sesi kısılalı

Caddelerde...

Parklarda...

Yok

Bir çocuğun

gülmesi gereken

Oynaması gereken çağlarda ki

yürek cıvıltısı.

Yok

Avutacak bir söz hiçbirimizi

Umut bahçelerinizin dizleri yaralı.

Gözleri nemli...

Bedeni kirli...

Sahi biz bir ömür bal börek yiyip

Bedava mı yaşayalım dedik?

Kimbilir hangi şehirde başlayıp

Nerde bitecek hikayemiz?

Bir yer var içimde biliyorum

Sessiz çığlıklarımı ona yolluyorum

Yarına Allah kerim

Dayan ha yüreğim.

Ayşe Varol