Bu nasıl insanlık bu nasıl yara
Güldürmedi beni o da gülmesin
Güvenim kalmadı şu insanlara
Güldürmedi beni o da gülmesin

Hem kanadım kırdı hemi kolumu
Yolsuza düşürdü gör ki yolumu
Kopardı çiçekler açan dalımı
Güldürmedi beni o da gülmesin

Çarmıha gerilsin asılı kalsın
Eşi dostu acı haberin alsın
Sürünsün yerlerde ettiğin bulsun
Güldürmedi beni o da gülmesin

Hûmâ'yım, kaderi kurban yazana
Aksın gözyaşların doldur kazana
Alırım, hakkımı," gitsen fizana
Güldürmedi beni o da gülmesin.

  Nurhan Uslu