Ümitler yok olunca 

Sabahlarda olmadı.
Önce bir merhabayla başladı hayat 
Iyiyim demek adettendir dedi 
Sormadı..!
Nasılsın bile demedi. 

Çaylar, kahveler soğudu 
Ben ne düşünmüşüm, ne demişim, nasıl yaşamışım 
kimin umurundaki...
Neyim varken nasıl yok olmuşum.

Bir avuç mutluluğu çok görenler 
Arkasına bile bakmadan gittiler 
Umut yolunda kırdılar ümit testimi  
Kimse ne yar ne dost oldu.

Bir banamı düşmez yolu mutluluğun 
İnce ince sevdim oysa ben 
Dobra dobra sarıldım sevdama 
Bağımsızdı yüreğim 

Tutarsız sevgilerin kötü niyetlerine kurban edildi masum düşlerim 
Yalancı kahramanların istilasına uğradı gönül bahçelerim.
Sevda çiceği diktiğimi görenler 
Sulayıp yeşermesine izin vermedi 

Güle dönmedi goncalarım
Kansız cinayetler işlendi yüreğimde 
Katiller rahatca uyurken 
Nöbetini ben tuttum acıların 
Çoğumu aldılar benim 

Kendi kendimin azıyım şimdi 
0lmadı hiç yolumda düzüm 
Yüzümdeki her bir çizgide var bir sancılı anım.
Yirmi olmadan saçıma doldu ak telim.
Uyutmadı hiç yalnızlığım 

Gönül yorgunluklarımı gülüşlerimle kapattım 
Uyuyunca geçecek deyip kendimi avuttum 

Soruyor artık 
Neden iyi şeyler uzun süre bekler? 
Kürkçü dükkanı misali dönüp dolaşıp hüzünler yine uğrar 
Mıh gibi şakağımdan vurup 

Bunada şükür" namazına salar 
Aminlerim kime şimdi benim?  
Canımı hiçe sayanlaramı?

Uyandı uyuyan haksızlıklarım
İsyan vakti şimdi 
Durmuyor zincire vurduklarım 
Küheylanım şaha kalktı 
Dört nala koşuyor yeter dediklerim 

Niyetim yok engel olmaya 
Gelmişine...Geçmişine...
Söverim beni bitirenlerin 
İstersem başımı belaya soksun 
Tozu dumanına katarım yaşanmışlıkların 
Kimseye verilecek hesabım yok benim.

Yaşarken öldürdüklerinin yerine saysınlar 
Kaç defa nefesimi aldılarsa 
Onlara niyetli cenaze namazlarım.
Ayşe Varol