Unutamadım güvendiğim dağların karını
Kırılınca bir kere 
Birleşmiyormuş can parçaları
Çekilip bir kenara olabildiğince sessizce
Onlar hayat derken adına 
Nefes alıp veriyordum ben sadece
Yolu yordamı da unutup 
Pata küte 
Öylesine işte

Sorun yok 
Değmesinler yarama
Biçilmiş ömrü yaşarım ben kendimce
Anlayın işte
herkes atıldığı kuyudan çıkamıyor

Ya da şöyle ifade edeyim bu hikayeyi merak edenlere

Ben İbrahim değildim
Ve ateşim dönmedi güle...

Gamze Kara