Hadi gösterin 
Hayat nereye sakladı bunca yıl umudu?
Hadi anlatın 
Yalnızlık en iyi dostmudur hâlâ atan bir kalbe?
Hadi söyleyin 
Sevmeyi, sevilmeyi, içtenliği kim unutturdu bize?
En güzel duygular nasıl gitti kim vurduya?
Daha konuşmayı öğrenmeden sus payı düştü dilimize.

Ne gel ne git dediği belli olmayan hayata sarıldık 
bir gün daha nefes alalım diye 
mendil açıp dilendik hakkımızı can kırıkları içinde.
Ne kadar sen 
Ne kadar ben olduk?
Kim kendi denizinde kucakladı maviyi kana kana?
Öyle yada böyle bir gün daha derken yılları kaybettirdiler hedefi şaşırttıkları boş namlu ucunda.

Toprağa dönmeden taş kesmeseydi yüreğimiz 
Doğsaydı güneş 
Doğsaydı dolunay paylaşsaydı ışığını yıldızlarla dökülmezmiydi saçlarımızdan umut ışıltısı yarınlara...

Eremedik,
Varamadık bir türlü sırrına 
Dünyanın cennet olduğuna inanarak yaşamak isterken 
Ömrümüz düştü gözümüzün önünde çöllere.
Bir tebessümü bile çok gördü felek neşesi dünyayı saracak olan dünün çocuklarına.
Hadi inandırın bütün bunlara 
Hadi anlatın bütün bunları 
Topraktan kurtulamayan avuçlarımıza.

Ayse Varol