İnsan kendini başkasının yerine ne kadar koyabilir?
Hiçbirimiz bu empatiyi sonuna kadar hissetmek istemeyiz,gerek anlayamayacağımızdan gerek kaldıramayacağımızdan... 

Çoğunlukla aniden gelir ölüm.Her ölüme bir ad konulmuş olsa da, o hep beklenmediktir...Kim hazır olabilir ki bu istenmeyen misafire?
Ama bazı ölümler daha farklı can yakar. Ölümün farklısı mı olur, olur elbette. Örneğin vatanını koruyan bir görevlinin(asker,polis,bekçi vs)hain bir saldırıyla can vermesi gibi. Ya da haksıza katledilmiş bir insan gibi. Yani ölmekle öldürülmek aynı ölüm değildir. Tıpkı Emine Bulut ve diğerleri gibi. Ama cinsiyet de gözetmeksizin haksızca katledilen tüm insanlar gibi.

    Neresi yazılır ki şimdi Emine Bulut'un başına gelen vahşetin. Kim ölmek ister ki? Kim öldürülmek ister ki? Kim annesin gözleri önünde babası tarafından öldürülmek ister ki? Kim adını mutlu bir yuva koyarak başlamaz ki bir evliliğe? Kim sonunun bir vahşete dönüşeceğini bilebilir ki? Bitmez bu sorular ve sorgulamalar. 
    Emine Bulut ve benzerlerine kalbimiz sızlarken bir yandan da şu düşünceler oluşuyor zihnimde. Bu vahşeti gerçekleştiren adam nasıl bu yapıya büründü? Hiçbir sebep mübah kılamazken bir sebep aramaktan ziyade şöyle bir kanıya varıyorum. 

   Her insan gerek yapı gerekse çocukluğundan bugününe yaşadıklarıyla bir ruh haliyeti sergilemekte. Toplum ruh sağlığına daha çok önem verilmeli ve tedbirler alınmalı. Yoksa içimiz de daha nice hangi konuyla gerçek yüzünü göstereceği belli olmayan psikopatlar gezmekte...

Gamze Kara