Aşk sarhoşuydu
Bilinci kapalı bir sevdaydı benimkisi.
Yanılgılardan mezesi
Acılardan kadehi oldu her defasında.
Gel gitleri bitmedi
Bulamadı koyduğu yerde seni.
Aptal aşıktı
Ayıltamadı kör yüreğini.


Sandı ki...
Herkes güzel severmiş.
Dedim ya kör kütüktü.
Kiminin yüreği kiminin karakteri yetmezmiş göremedi.

Sonunda vuruldu
Seninle bitti aşkın masumluğu
Canında can
Teninde bir kendini bulamadı...öldü öldüde
Ne halin varsa gör diyemedi.


Aşk dediğin
gölgesi olmayan bir gülüş
İki yalan
İki dolan
Kimi mutlu etmiş ki...
Deyip
Eremedi sırrına.

Biliyorum  hatalıydım bu aşkta.
Çok fazla sevdim.
Çok fazla güvendim.
Çokça umut ettim.
Aşkımız için yetecek sandım.
Saf ruhum öğrenecek daha
Aşk hayallere tutunurken gerçeklerden düşmekmiş.

Yüreği olmayanın dilinde harcanıyormuş aşk dediğin.
Kendime gelmek için daha kaç tokat yemeliyim.

Ağır hasar aldım
Uyutmuyor can kırıklarım
Kurdum teselli soframı
Gelmişine
geçmişine
Şerefine aşk deyip
Kaldırdım kadehimi
Suratına küfürleri kusuyorum.
Bu şişedeki son yudumum.

Kolay olmayacak biliyorum 
Bütün hücrelerime sinen kokunu
kanımdan acıta acıta sökmenin ızdırabını çekmek.
Biraz sürecek tabiki
Dört yanımı çeviren dikenli tellerden kurtulup yaşamla yeniden kucaklaşmam .

Ayılsın hele bir ruhum
Biraz sendelelerim ama
Kimseye çarpmamak için dikkatli YÜRÜRÜM  bu defa.

(Gelmeden kış yanım terket beni saf yanım)

Ayşe Varol