Şehrin yalnızlığı büyüyor penceremde.
Umutlarımız yağmalanıyor gün ışığında.
Yüreğimin derinliklerinde bir sevda
Belkide can çekişiyor gözbebeklerimde.
İnsanın insana ettiği zulümden
miras kaldı bize bunca acı gözyaşı.
Ahlarla paylaşılıyor
Dualara karıştı avuç içlerimizde hepsi.
Duy sesimizi yarap.
İnsanoğlu insanı gözyaşlarıyla kuruttu.
Saksıdaki çiçegi pencere kenarında unuttu.
Ayse Varol