Kitapsız bir şair gibi yüreğim 
Ön sözü de 
Son sözü de 
Kendi kendine içine ata ata sayfa sayfa karalıyor öksüz kaderim.

İçimdeki yenik suvarilerin ayak sesleri 
Yokuşu dik, dikenli yolları ezberliyor her defasında 
Neden? 
İnkar etmiyor ki kaderimle kan bağımı.

Kar yağıyor yüreğime 
Karaladığım sayfalardan taşıyor 
Göğüsledìğim fırtınalar 

Dinlediğim şarkılarda;
Suyu çekilmiş kuyulardan 
"bir yudum" beklentisi sadece 

Bunca acının 
Bunca hüznün 
Bunca boşa yaşanmışlığın 
ortasında 
Düşlerle el ele yaşamayı öğretmedi alın yazım
Ormanın derinlerine kuru toprağa gömdü her defasında umutlarımı 
Çam kokusu ulaşamadı bana.

Ayse Varol