Kitapsız bir şair gibi yüreğim
Ön sözü de
Son sözü de
Kendi kendine içine ata ata sayfa sayfa karalıyor öksüz kaderim.
İçimdeki yenik suvarilerin ayak sesleri
Yokuşu dik, dikenli yolları ezberliyor her defasında
Neden?
İnkar etmiyor ki kaderimle kan bağımı.
Kar yağıyor yüreğime
Karaladığım sayfalardan taşıyor
Göğüsledìğim fırtınalar
Dinlediğim şarkılarda;
Suyu çekilmiş kuyulardan
"bir yudum" beklentisi sadece
Bunca acının
Bunca hüznün
Bunca boşa yaşanmışlığın
ortasında
Düşlerle el ele yaşamayı öğretmedi alın yazım
Ormanın derinlerine kuru toprağa gömdü her defasında umutlarımı
Çam kokusu ulaşamadı bana.
Ayse Varol