Nefes aldığımı hissettiğim andan itibaren
hazırlanıyorum.
Tahtadan bir sandığım var sanki.
İçine
Sevinçlerimi, Sevgilerimi,
Umutlarımı, hayallerimi,
Iyikilerimi, dualarımı yerleştirdim.
Çok yer ayırdım itinayla onlar için.
Çeyiz hazırlar gibi kat kat yerleştirdim hepsini içine.

Küçük bir köşeye de
Üzüntülerimi, hüzünlerimi
Varsa bir kaç keşkelerimi koydum.
Arada açıp bakıyorum
Sermek istersem yine yaşamıma yakışacakları vitrinde güzel duracakları çıkartıyorum 
Köşedekiler de sesleniveriyor istenmeseler  de
Biz de varız diyorlar  hatırlatıyorlar kendilerini.

Diyorum ki;
Sizleri serdim bir defa yaşam vitrinine 
Yakışmadınız hiç hoş durmadınız orda
Topladım sonra
Varın siz sararmaya yüz tutun
Ben umutlardan, hayallerimden işlediğim kanaviçelerimi
Sevgilerden, sevinçlerimden ördüğüm
Dantellerimi sereceğim
Ömrüme.
Kime ne?