Ciğerlerimizden gelen hava, genzimizden geçerken ses tellerine çarpar.
Belli bir titresim ortaya çıkar neticesinde.
Nesnelere, esyalara bu sesi kullanarak isim verdiğimiz gibi görülmeyen duygularıda isimlendiririz bu şekilde.
Böylece kolayca anlatırız birbirimize meramımızı.
Konuşmak, yazmak, resmetmek bizlere bahşedilmiş büyük bir nimettir.
Somut ve soyut olan herşeyin bir ismi vardır.
İnsan bunu bir şekilde idrak eder anlar ve anlatır başkakarına bu vasıtalarla.
Çoğu duygu paylaştıkça çoğalır
Dile geldikçe anlam kazanır.
Demlendikçe lezzet alır.
Öyleyse susmak niye?

İşte bu alemde eşi benzeri olmayan tek şey insanoğlunun özünü diline dökmesi
Dökülenin içinde yüreğine denk gelenin duygularına ses ve isim  olmasıdır.

Şiirlerle yol alırız umut okyanusuna
Kimi yaşanmışlığı
Kimi yaşanmamışlığı
Ile
Yüzmeye çalışır bu denizde.

Kiminin gücü tükenmiştir
Uzaktan seyreder
Hayalleri birgün kıyıya vursun diye.

 

Kimi 

Martıların çığlığında dinler 

Çırpınan vuslat türkülerini 

Nefesi yetene kadardır 

Sözlerine eşliği.

 

( Nefesi tükenince yaşar insanoğlunun geride bıraktığı izleri )

Ayse Varol