Yoruldum...!
Başkalarını mutluluk otobüsüne bindirip
Kendimi son durakta beklemekten.
Yoruldum...!
İyi olmaktan, kendimi yok saymaktan.
Benim olmayan yolun dikenine katlanmaktan.
Yoruldum...!
Etrafımdakilere gülücük dağıtırken
İçimin içinde hıçkıra hıçkıra ağlamaktan.
Yorgunum anlayacağınız...öyle çokkk...
Hani hiç bilmediğim bir yerde bulsam kendimi.
Caddelerde şarkı söylesem
Sokak lambalarına sizi seviyorum diye sarılsam.
Kırmızı ışıkta geçsem karşı kaldırımdaki hayallere atlasam
Yol ortasında amuda kalksam
Kediye koca bir tas ciger versem.
Esnafla şerefine deyip çay içsem.
Çiçekçiden kendime papatya ısmarlasam
Adresimi unuttum beni gördüğün yerde ver desem.
Kaybettiğim benle karşılaşsam ayak üstü kavga etsem
Ben kaybetmeye alıştım sen bir kerede olsa kazanmayı öğren desem.
Sen her gittiğinde sendeleyip düştüm
Tut elimi bırakma desem...desem de desem...
Duyarmı?
Galiba çok geç kaldım
Bu soruları sormaya başladığımda anladım.
Neyi mi?
"Beni" kaybettiğimi...
( Ya hadi ben git dedimde...sen niye hevesliydin hemen gittin benden? )
Ayse Varol