Umutla dizdiğim tespih

mahkum elinde volta atar

sabır sesleri parmak uçlarında

ha koptu ha kopacak

inceldi hüzünlü tebessümler

bir damla göz yaşını bekler

kaybolan özlem

ayak altı darma dağın saçılacak

Sırtımı yasladığım bitmişlik

Soğuk duvarları çizer üşütürcesine

buz kesmiş gözlerim

yanaklarımda erir

umuda yelken açmış

beni alabora eder

eylüldü adı ömrümden gider

sessizliğinde düşen yaprak misali

Ah...

şiirlerinde gezindiğim

satırlarında acizliğim

suskunum hecesizim

şimdi EYLÜL son mevsimim...

Fendiye Dinç.