Hayatımı alıp son bir kez bakıp

Sırları denize döküp gidiyor

Tüm hatıraları bana bırakıp

Kalbimi yerinden söküp gidiyor

Ben desem ki asla çağlamıyorum

Sanmayın bent edip bağlamıyorum

Yanaktan süzülür ağlamıyorum

Nehirler misali akıp gidiyor

Durmadan fırtınan yüzümde esse

Buz gibi olsada ayaza kesse

İdam sehpam kirpik ucundan assa

Bakışı derinden yakıp gidiyor

Tabandan kanarsa ciğerden sızar

Bu gidişle yara azdıkça azar

Ardından gelemem yolların uzar  

Ayaga pranga takıp gidiyor

Ay matem yıldızlar küsmüşte söner

Bulut semah olmuş güneşe döner

Fendiye der yağmur yağsada diner

Şimşek gibi başa çakıp gidiyor......

  Fendiye Dinç

     ( Nihali)