Leyla oldum gezdim Ferhat çölünde

Dönüp duran şaşkın hallar bıraktın

Aklım avareydi serhat çölünde

Sana gelmez taşlı yollar bıraktın

Damla damla gözde durmadan akan

Mahşerde ateşim olmuşta yakan

Uzatsam elimi gül bile diken

Gönlümde kırılmış dallar bıraktın

Kalbim yasaklarda tövbeler dilde

Susmasın sen diyen heceler gelde

Yangın yeri söndü ben kaldım külde

Seni sevme diyen sollar bıraktın

Yavaştan yavaşa köküm çürüdü

Ağladıkça soldu dibi kurudu

Toprağı ayrıklı otlar bürüdü

Birdaha açmayan güller bıraktın

Geçmişi unutsan silsende beni

Şiirde türküde hatırla dünü

Bir gün göçüp gider fendiye fani

Ölürsem binecek sallar bıraktın....

    Fendiye Dinç

     ( Nihali )