Bilmemki kaç defa yaylar gerdiler

Peşimden koşarak yordular beni

Acımadan pusu kuruverdiler

Yorgun kurşunlarda vurdular beni

sarmaşık arası gülde goncaydım

Umutlar arası kayıp yoncaydım

Kırdılar dalımı narin inceydim

Dikenli tellere sardılar beni

Kördü iğneleri taktılar tene

İplikle diktiler acıyı yine

Attıkça benzedim hallaçta yüne

İlmek ilmek derde ördüler beni

Çöllerin serabı olsam ne yazar

İçimse giz olmuş tufanlar tozar

Gurbetten gurbete yollarım uzar

Garip bir kul gibi gördüler beni

Hakkı getirseler kırıpta dize

Kursalardı idam sehpamı düze

Rastlayın geçtiğim yerlerde ize

Hüzünden hüzne sürdüler beni

Koca dünyayı dar ettiler canıma

Fendiye kefenim boyumla enime

Sarılsa aklara benzer kanıma

Ölmeden toprağa verdiler beni...

Fendiye Çınar Dinç