Size hayat gerçekten çok zor desem okuyan herkes hak verecektir bana. Şimdi herkesin aklına kendi sıkıntı çektiği konular gelecektir. Örneğin benim aklıma insanlarla olan ilişkiler geliyor. Biz ne kadar iyi bir insan olmaya çalışırsak çalışalım hayatın dengesi tüm insanların iyi veya kötü olmasıyla bir yön buluyor. Ama bana göre en zor kısmı kendi karşılaştığımız zorluklardan ziyade çocuklarımızın karşılaştığı zorluklar. Çocuklarımız kendi öğrettiğimiz değerlerle hayatın gidişatı arasında git gel yaşamakta. Her  ne kadar pedagoglar çocukların aileden öğrendiği hatta öğrendiği de değil gördüğü tutum ve davranışlar üzerine şekillendiğini dile getirse de ben bu konuda endişe duymaktayım...

 

Kimsenin hakkına girmemeyi öğretiyorum derken birisi gelip çocuğumun hakkını çiğniyor. Kimseye vurmamayı öğretiyorum derken içinde şiddet besleyen bi canlıya denk geliyor ve iletişim kurmak yerine vuran bireylerle karşılaşıyor. Kimseyi kıskanmaması ifade ediyorum derken onlarla çekişen bireylerle karşılaşıyorlar. Örnekleri çoğaltmak mümkün. Tüm bunlar bir yana bir de kendi öğretimizi çiğneyen yeni fikir ve davranışlarla karşılaşabiliyoruz. Tablet türü oyun aletlerini herkes de var diye çocuklarımızı kıramayıp aldıktan sonra bu sefer de oradan öğrenecekleri tehlikelilerden korumaya çalışıyoruz. Bu ve benzeri daha birçok masum görünen sorunlarla karşılaşabiliyoruz. 

Çocuk yetiştirmek her yönüyle çok zor ama şu zaman da zararsız,saygılı,kişilikli,özellikle de bu kadar bencillik üzerine kurulu bir dünya da sağduyulu bireyler yetiştirmek herşeyden daha zor. Bu kişilik savaşında tüm sağduyulu ebeveyn arkadaşlara ve kendime başarılar dilerim...