3yaşına basmak üzere olan kızım dün merdivenden pat diye babasının kollarına atlamış. Babasının kucağında yanıma geldiklerinde ;Allahtan reflekslerim kuvvetli de tutabildim dedi babası.
babalağ tutağ dedi kızım
Eşimle göz göze geldik ve sustuk...
Bir kaç saniye sonra onunda iki çocuğu var dedi böyle...
33 kişi arasında kaybettiği devresini kastederek...

Bir Asker eşi olarak;
Yürek yangın yeriyken dil susar mı? Bu da bir fıtrattır. Kimi sessizliğe bürünür ki böyleleri normal zaman da da çok konuşmayan hatta incitmeyen tiplerdir. Kimileri de ortalık yangın yeri diyerek haklı da olsa bangır bangır bağırır.
Haklı ya da haksız siyasetten,insanlıktan her türlü yorum nasibini alan şu günler içinde;
Eğer başıma gelseydi 8yaşında ki oğlumun çıldıracağını, 10yaşında ki kızımın bakışlarının namluya dönüşeceğini, ve 3yaşına basmak üzere olan kızımın tabutun ve orada yatanın babası olduğunu idrak edemeyip etrafında masumca dolaşacağını bilen ben...

+Türkiyenin ne işi varmış?
-Türkiye mazlumların yanında
+ee bize ne

+Türkiye niye kapılarını açıyor
-Uluslar arası antlaşmaların arasında kapısına gelene zaten bakmak zorunda
+ İçerilere almak başka bişey
-evet bir nebze haklısınız doğrusuyla yanlışıyla yaşandı fakat bundan sonrası için konuşmalıyız (ki ev sahipliği kültürüne sonsuz sahibimdir)

+Türkiye savaşın eşiğinde mi?
- Türkiye oraya müdahil olmasa da tüm dünyaya getirin elinizi öpeyim demedikce zaten bir ayağı hep savaşın içinde
(Ki bunu pkk ile zaten içten yapmaya çalışmaktalar)

Vs vs
Yorumların en çoğu bunlar sanırım, her neyse...

Ölümün acısı, kaybedişin sızısı hiçbirşey de yok.
Şehitlik öyle tuhaf ki normal şartlar da ölsen sadece ölümün ve kaybedişin acısını çekecekken ,
şehit olmak kahpe bir şekilde öldürülmektir. Bunun acısı vücunun her yerine diş geçirilmiş gibi bir nefret ama vatanın uğruna can vermenin onurunu olarak iki uçta yoğun bir his barındırır.

Ne kadar his barındırırsa barındırsın ,bir çocuk babasını kaybetmiştir ve dünya yıkılmıştır artık...

Öyle bir haldeyiz ki doğruya doğru eğriye eğri deyip tarafsız olamıyoruz. İlla ki bir taraf tutuyor olmalıyız. En çok da siyasette...

Çok uzattım ama şunları da söylemek istiyorum. Türkiye ayakta kalabilmek ,sınırlarının daha ileri günler de zorlanmaması için bugün Suriye de gövde ve güç gösterisi yapmak zorunda. Evet giden kelle değildir candır,eştir,evlattır,babadır.(dedim ya içindeyim öyle dışarıdan hariçten gazel de okumuyorum)

Çok acımasızca gibi görünüyor olacak bu lafım ama askerlik maaşı ne kadar olursa olsun gönüllülükle yapılması gereken bir meslektir bir gün gelip niye benim evlâdım,eşim diyerek metanet gösteremeyecek insanlar bu mesleği bırakmalıdır.(ki tekrar söylüyorum elbette ki giden; sevdikleri birileri tarafından kaybedilmiş bir candır...tavuk değildir)

Bu can kaybını verecek askeri camianın aileleri , askeri camiadan olmayan siviller ,yani bu vatana hain yaklaşmayan herkes hangi görüşte, inanışta olursa olsun devletinin ve askerinin arkasında durmalıdır...

Vesselam.

Gamze Kara