Beste beste türkü yapsam
Sayfa sayfa roman yazsam
Yıldızları tesbih yapsam çeksem
Çeksem beni Kim anlar

Sersem yağmuru kurusun diye
Üşütsem güneşi soğusun diye
Durdursam rüzgarı dinlensin diye
Söyle beni Kim anlar

Lugatı tutsam sıfıra çeksem
Fiziği bulsam atomu bölsem
Denizleri yorgan edip dürsem
Dersem dinlerdirsem Kim anlar

Ateşi tutup suya çevirsem
Dağları dümdüz edip ova eylesem
Varsam gökyüzüne bir yol çizsem
Yoldan geçen Kim anlar

Rüzgara desemki tersine esse
Yağmura desemki toprağa düşme
Fırtınaya desemki zamansız esme
Dünyanın kilosunu tartsam Kim anlar

Sevgiye desemki biraz daha sev
Kadere desemki şu dertleri döv
Fakirliğe desemki şu yokluğa söv
Yokluğu bilmeyen beni Ne anlar

Yüreğe desemki herkesi sevme
Beyine desemki pek fazla düşünme
Sineye desemki hiç tasa etme
Gözyaşım resimlesem Kim anlar

Hasrete desemki yeter son bulsun
Ecele desemki yeter bu son olsun
Yoku Yok Olana desem savaşlar dursun
Rüzgarın hızını kessem Kim anlar

Duaya desemki hep kabul olsun
Rüyaya desemki hep gerçek olsun
Hayele desemki artık son bulsun
Ateşi gül etsem Kim anlar

Düşünceye desem tasa etmese
Göz ile konuşsam hiç yaş dökmese
Dil ile konuşsam iki laf etmese
Rüzgarın kanadını tartsam Kim anlar

Çiçeğe desemki dört mevsim açsa
Taş ile konuşsam pınarlar aksa
Çöl ile konuşsam yemyeşil olsa
Kumları tek tek saysam Kim anlar

Ölüler yurduna YASİN indirsem
Çıkarsam birisini biraz dertleşsem
Bütün amaları toplasam görür etsem
Kuşların dilini çözsem Kim anlar

Aya desemki ikiye yarıl
Denize desemki yol ver ve sıyrıl
Rüzgara desemki emrime gir ve dur
Fırtınanın belini kırsam Kim anlar

Yitik şair

Mahsun Kul Keser