Yunanlılar Kasabamızı terk edeli 87 yıl olmuş.Bu zulmü vahşeti gören yaşayan birkaç insan kalmış.Onlarda çok yaşlı anlatabilecek durumda değiller.Ancak o kara günleri yaşayanların anlattıklarından duyanlardan dinleyebiliyoruz.            Yunan gideli neler değişti neler değişmedi bir bakalım isterseniz.           Savaşlar devam ediyor, ama savaş şekilleri değişti. Eskiden ordular gelip bir ülkeyi işgal ederken şimdi işgal yerine  ülkenin ekonomisini ele geçiriyorlar.Bu savaşta Kan’ı düşman askeri akıtmıyor.Akan kan kardeş kanı oluyor. Bu savaşta ülkeler sömürge haline geliyor. Ülkemize baktığımızda büyük bankalar dahil bankaların çoğu yabancılar elinde, büyük sanayi kuruluşları yabancıların elinde, hatırı sayılır toprakta almışlar. Daha nasıl işgal etsinler. Top yekün bütün ülke onlara çalışıyoruz.İşgal altındayız anlıyacağınız.       Çok öğündüğümüz tarım ülkesi tarımsal ürünü dışarıdan alıyor artık.Hayvancılıkla geçinen Döğer Kasabası bile Sütü, yoğurdu peyniri ve eti dışarıdan yiyor.Bu işgal değilde nedir.       Ektiğimiz biçtiğimiz ürünlerin tohumları ithal.Üstelik bir kere ekilebilir cinsten kısırlaştırılmış. Bir gün geldiğinde tohumu vermediklerinde ne ekeceğiz  düşünmüyoruz hiç?        En büyük kaybımız kültür erezyonu .Kendi örf ve adetlerimiz yozlaşıyor.İnsanlar   kültür yozlaşmasını değişim ve gelişim olarak görüyorlar.Halbuki biz değişim ve gelişimi ekonomide, teknolojide ve üretimde yapsak gerçek hedeflerimize ulaşmazmıyız?         Bu savaşı kazanmak için gelin hep birlik olalım.Tek başına ben bilirim havasından vazgeçelim.Göreceğiz ki insanlar birlik olduktan sonra amaçlarına ve düşüncelerine çabuk ulaşacaklar. Bundan sonra ne kültür yozlaşması ne ekonomik sıkıntı kalacak.Biz tıpkı 1922 de ki gibi iş ve güç birliği ile savaş kazandığımız gibi, çağımızda geçerli olan savaşların galibi olacağız.     Saygılarımla