Ayrılık mevsimi yaklaştığı an,
Puslanır gökyüzü  yasa bürünür.
Kabuğuna sığmaz avuç içi can
Liğme liğme keder, tasa bürünür.

Göç vakti aşikâr bilen her cana,
Güneş başka doğar o gün cihana,
Yağmak için bekler bizi tuana,
Gürül gürül düşer çise bürünür.

O gülen çehrede güller solacak,
Ruh telaş içinde ayrı kalacak,
Son kez giyindiğin kefin olacak,
Beyaz beyaz sarar süse bürünür.

Nurhan Uslu