Yok Artik,alisveris etmeyi sevmeyen kadin mi olurmus,insan isterse hepsini yaratir...Yani sen simdi istanbul'daki ve New York'daki tarihi yerleri,muzeleri,sanatsal faaliyetleri takip etmiyor musun?

Kendimce ucundan kiyisindan,arada konser veriyoruz,bazen kendimiz sahneye cikiyoruz falan...

Desene arkadasim sen hic yasamamissin...

Oylece kalakaldim...Ne cevap vermeliydim! Cok icime oturmustu bu cumle ve duygularimi ifade etmeliydim.Aslinda cok sevdigim ve cok iyi kalpli bir arkasimdir kendisi...Insanalari kirmamaya cok ozen gosterir.Galiba ben artik iyice yaslaniyorum,yaslandikca da alingan ve hassas bir insan olup ciktim.

Yasamak nedir?Neye gore yasamak?Kime gore yasamak?Siz ne dusunuyorsunuz bilmem ama bence yasamak goreceli bir kavram...

Bir insan topluma karsi sorumluluklarinin bilincinde olarak uzerine duseni yapiyorsa,kendine ve insanlara karsi durust ve saygiliysa,kendine yapilmasini istemedigi hicbirseyi baskalarina yapmiyorsa bu insan yasiyor demektir...

Kendimden ornekler vermem gerekirse;

Erkek olarak dunyaya gelmedigim icin,babamin beni koye birakip gittinde yasamadim,ama disimle tirnagimla okuyup,erkek cocuklardan daha basarili ve guclu oldugumda yasadigimi hissettim.

33 yasimda uc cocukla ve dunya kadar borcla tek basima kaldigimda yasamadim,ama onlarin her birini insan haklarina saygili,durust,namuslu,iyi kalpli,master ve doktorali,topluma yararli,Ataturk Ilkelerine bagli birer insan olarak yetistirip,dunyanin obur ucunda guvenli birer hayatlari oldugunda yasadigimi hissettim.

Bir zamanlar cocuklarima bir ekmek alamadigimda merdivene oturup aglarken yasamiyordum ama bugun cok sukur 400 $ a bir sushi yemek yerine o parayla 400 cocugun karni doyabilir Afrika'da diye dusunebildigimde yasadigimi hissettim.

Niye raki-balik keyfi yapamiyorum diye uzulmek yerine,ulkemde her sehit olan insanla darmadagin oldugumda, cok sukur benim cocugum degil diye sevinemedigim ,onlarin ailelerinin neler hissettigini,simdi geride kalanlar nasil hayatini devam ettirecek diye dusunurken yasamadigimi hissettim ama boylesi duyarli bir insan oldugum icin de yasadigimi hissettim.

Ulkemde kanunlar hice sayilip,insanlar durup dururken suclanip,iskence gordugunde yasamadim ama o insanlarin nasil cesurca gogsunu gere gere"ben Ataturkcuyum,insan haklarina ve hukuka saygiliyim"diye kahramanca savas verdiklerini gordugumde yasadigimi hissettim.

Sokakta yarali bir hayvan gorup tedavi ettigimde yasadigimi hissettim.

Tecavuz edilen ,iskence goren kadinlari ve cocuklari savunmak icin bayragimi kapip sokaklara firladigimda yasadigimi hissettim.

Binlerce Ataturkcu ogrenci yetistirdigimde yasadigimi hissettim.

Hayatimda hic kimsenin malina,canina,isine,asina,goz koymadigim icin,kimseyi bilerek ve isteyerek kirmadigim icin,her zaman affedebilecek kadar koca yurekli olgugum ve herkesin yardimina kosmaya calistigim icin hep yasadigimi hissettim...

Hatalarimla,kusurlarimla kendimi ve tum canlilari sevebildigim icin ben yasiyorum ve boyle yasamaktan hep gurur duyacagim...

Baskalarinin fikirlerine de saygi duyarken calmadan,cirpmadan,dolandirmadan,kimseyi kandirmadan, kendi dogrularimla yasamayi basardigim ve hickimseye muhtac olmadan hayatimi devam ettirebildigim icin ben yasiyorum...