Yanlış coğrafyada açan çiçektim.
Tutulmadı elim
Öpülmedi alnım
Okşanmadı başım
Örülmedi saçım...
Çileyle ördüm her bir telini kendim.
Benim doğduğum yerde
Erken battı güneşler.
Soğuktu gerçeklerin yüzü
Hangi tuvale baksam
Hayallerimin soldurulmuş resmi.
Hayat saç diplerine kadar üzermi bir insanı?

Sen fırçanı yanında götür küçüğüm.
Battıkça
Yine yeni yeniden boya güneşi
Bakma sen benim bu hallerime
Güleceğin yaşlarda
Boğulma öyle derin derin düşüncelerde.
Ağaçlar toprağa acı verdikçe büyürmüş.
Kaderin siyahına kazdırma sen dipsiz mezarını.
Daha yolun başındasın
Kestirme kimselere dibinden saç örgülerini.

Ayse Varol