Nasıl tanırdınız mevtayı?
diye sorulur ölünce
İyiyse hepbir ağızdan iyiydi denir
Ama çoğu bilmez yaşarken öyle sevildiğini.
Hani uyuduktan sonra öpülen çocuk gibi
Ne gereği var ben biliyorum ya
Hem
Uyanınca sihri bozulur da
Elde avucta durmaz denirde
Yaşarken yutulur çoğu duygu
Kapıyı kendi ellerinle kapattıktan sonra
Belki zil çalar birgün diye beklenen harcanmış umut gibi.
Ölünce toprağa dikilen çiçeği
Gözyaşları yeşertmeye yeter mi?
Hadi ölüyorum ben bugün
Öperek uyandırın beni.
Her insan sözlerden çok
Yansıttığı hareketleriyle dem vurur yüreklere
Siz "Nasıl tanırdınız? "
Yüreği güneşe hasret Aykız,ı.
Kim bilir
Belki de vakit helalleşme vakti.
Ayşe Varol