Üzerimize çökünce karanlık 

Allah biliyor ya içimizi
Sabaha çıkacağımızdan emin olmadan
Kurduk çalar saatleri.
Kış
Boran
Zemheri ayazı
Yağmurlar bastırınca
Buğulu camlara yazdık umudu.
Alnından öptük güneşi.

Papatya rengi
Karanfil açan sabahlarımızda
Buram buram biz kokan dizelerimiz bitmedi.
Hadi taşıyalım birbirimizi.
Nasıl olsa
Biliyoruz
Hayatın teselli eden süslü sözlerini.
Sade
Yalın
Kanaatkâr
Bölüşelim bir lokma ekmeğimizi
Dibini sıyıra sıyıra yaşayalım.
Hatta yeni tatlar pişirelim.
Çiçekli örtüler serelim masamıza.
Umudu mayalayalım
Niyetlenelim taze ekmek kokusuna
Her akşam üstü.

Hadi
Tut elimden
Dönelim
Gözyaşlarımızı unutup
Hüzünleri umutla yıkadığımız yuvamıza
Hakkımız yok
Üfül üfül hasreti yaşatmaya  birbirimize.

Ayse Varol   Aykız