Günlerden 6 ocak Soğuk bir kış sabahıydı. Eskişeh deki evimde saat sabahın 6 sıyd. Telefon acı acı çaldı. Açtım arayan kuzenimdi. Kısık ve ağlamaklı ses tonuyla Saffet dayımın vefat ettiğini söyledi. Bir süre dondum ve sadece tamam diyebildim, sonra kendime geldiğimde babaannem bizdeydi ve bu haberi nasıl söyleyecektim öldüğüne hala inanamamışken. Babannem seslendi neoldu? diye ve yüz ifademden anladı dayım ölmüşmü diye sordu? Evet deyince hem ağldı hem çabuk gidelim diye seslendi. Bindik arabaya ve gittik evine kapıdan içeri girmedim. Cenaze yıkandı içimde derin bir hüzün içeri girdim. Yüzüne baktığımda yıllarını doğup büyüdüğü beldeye adamış insanın gurbet ellerde beni köyüme götürün der gibi gözleri kapalı Döğer i hayal eder gibi duruşunu görünce gözlerim doldu, ağlayamadım. Cenaze namazı kılındı ve araçlara bindik Döğer in yolllarına düştük. Dayım artık son yıllarını geçirdiği gurbetten sılaya kendi hayatından bile daha çok sevdiği köyünün topraklarına kavuşuyordu. Cenaze köydeki evinin önüne geldi, içim buruktu. Böyle olmamalıydı. Cenaze belediyenin önüne geldi, tören yapıldı. Çok sevdiği dostu ölmeden önce söylediği vasiyetini ağlayarak yerine getirdi "Son gün olmasın dostum, çelengim, top arabam; alıp götürsün beni, tam dört inanmış adam." Şiirin bir kısmı ise; " Göklerden son ilâm: Allah bir, bir İslâmŞekiller, Elif lâm; Ne bir harf, ne kelâm;Esselâm, esselâm...Ömür bitti vesselam..." Evet soruyorum Saffet Devrim hayatı pahasına uğrunda ailesinden bile çok sevdiği Döğer onun için ne yaptı? Adını yaşatabiliyormuyuz? Hangi caddeye sokağa yada parka adını verebildik? Ne yapabildik? Mekanın cennet olsun dayım, adını yaşatmak için ne gerekiyorsa yapacağım. Saygılar Erdoğan YAĞDIRAN