Ne şirindir şu bizim belde;
 İnsanları sıcak kanlı misafirperverdir. Örf ve adetlerini hala devam ettiren nadide anadolu köylerindendir. Köy odaları, mahalle fırınları, sakahane leri, düğünlerde bol kepçe yemekleri.... 

Bayramlarda bayram namazından sonra, her mahalle kendi köy odasında ilk kahvaltıyı evlerimizden getirdiğimiz yemekler hoş sohbet bayramlaşma ortamında geçer .

Hıdırellez günü gurbetteki tüm hemşehrilerimiz toplanır eş, dost, akraba, dünür akşamdan hıdırellez alışverişini yapar sabah altıda Sarıcaova yolunu tutarız. Yol sanki İstanbul trafiği traktörler, patpatlar, kamyonlar, taksiler tehlikeli sürücüler olsada Sarıcaova'ya ulaşırız.

Şimdi yer bulma telaşı başlar, koca bir çam ağacının altında yayılırız. Ateş yakılır, çay, kahvaltı, aparatif yedikten sonra gençler gezer dolaşır futbol, uçurtma, voleybol, koşan, oynayan büyükler ....

Çam kokusu mükemmel oksijen. Kimisi yatar uyur, kimisi eş dost ziyareti piknikte bile ihmal etmeyiz. Birbirimize çok tutkunuzdur. Öğle yaklaşır, yemekler hazırlanır, mangallar yakılır, etler pişer sofralar kurulur, yemeğe başlarız.

Sarıcaova halkı gelir. Tanıyanlar oturur yanımıza, tanımayanlar gezer dolaşır döner. Yemek faslı biter tekrar gezme dolaşma sohbet çay derken o gün bütün döğerli bir araya gelmiş olur. Küsler barışır özlem giderir neşe muhabbet bayram havasında güzel bir etkinlik olur. Akşam yaklaştıkça dönüş telaşı başlar toparlanırız. Günün yorgunluğu ile yola koyuluruz. Buraya kadar herşey güzel .

Bundan sonrası hiç arkamıza bakmayız.

Çevreye ne kadar zarar verdiğimize, geride kalan Sarıcaova halkına çöpten başka ne bıraktığımıza hiç bakmayız.

Yaktığımız ateşleri söndürdüğümüze hiç bakmayız.

Yolda giderken tehlikeli araç kullanarak insanların hayatlarını hiçe saydığımıza bakmayız.

Sanki Sarıcaova'ya  bir daha gelmeyecek gibi çöplük olarak bırakır döneriz.

Niyetim kimseyi kırmak değil sürçü lisan ettimse affola.

Erdoğan YAĞDIRAN.