Hayatımı alıp son bir kez bakıp
Sırları denize döküp gidiyor
Tüm hatıraları bana bırakıp
Kalbimi yerinden söküp gidiyor
Ben desem ki asla çağlamıyorum
Sanmayın bent edip bağlamıyorum
Yanaktan süzülür ağlamıyorum
Nehirler misali akıp gidiyor
Durmadan fırtınan yüzümde esse
Buz gibi olsada ayaza kesse
İdam sehpam kirpik ucundan assa
Bakışı derinden yakıp gidiyor
Tabandan kanarsa ciğerden sızar
Bu gidişle yara azdıkça azar
Ardından gelemem yolların uzar
Ayaga pranga takıp gidiyor
Ay matem yıldızlar küsmüşte söner
Bulut semah olmuş güneşe döner
Fendiye der yağmur yağsada diner
Şimşek gibi başa çakıp gidiyor......
Fendiye Dinç
( Nihali)