Umutla dizdiğim tespih
mahkum elinde volta atar
sabır sesleri parmak uçlarında
ha koptu ha kopacak
inceldi hüzünlü tebessümler
bir damla göz yaşını bekler
kaybolan özlem
ayak altı darma dağın saçılacak
Sırtımı yasladığım bitmişlik
Soğuk duvarları çizer üşütürcesine
buz kesmiş gözlerim
yanaklarımda erir
umuda yelken açmış
beni alabora eder
eylüldü adı ömrümden gider
sessizliğinde düşen yaprak misali
Ah...
şiirlerinde gezindiğim
satırlarında acizliğim
suskunum hecesizim
şimdi EYLÜL son mevsimim...
Fendiye Dinç.