Koparıp karanlığın bilinmezinden
bir çığlığa yerleştirecek mucizeyi
Birazdan sen doğuracak
an
Oysa o sadece bir ilkti
Kayboluşlarımızda ne çok doğduk
yeniden
Birazdan kaç ninninin
boyuna verdiği suyu
akıtacak damarlarından
Anne denilen meleğin
Birazdan ağlayacaksın
Belki hiç ağlamasın diye dua edecek anacağın
Söylemeyi unuttuğu eksik sözünden
İlk kabulünün olduğunu bilmeden
Düşmeseydi diyecek her düşüşünde
Ağlamasın kadar yürekten
Birazdan ciğerlerine dolan hava
Canını yakacak
Dudaklarında ilk öpüşün daha çok yangına sebebiyet verdiğini bilmeden
Sarılmayı bırakalı çok oldu
Gönlümüzde ki dikenleri dermeden
Oysa
Çok değil
Birazdan kolların kıpırdamayı öğrenecek
Sen
Kaç kışa
kaç bahar gebe bıraktığını bilmeden
Koynunda yalnızlığın sararmış kadehine
Kahpe rujunu sürecek benimsin diye
Birazdan kulağına iyi ki doğdun diye fısıldayacak
tüm sevişmelerin
Geride kalan ömrüne kırk tas su döktüm
Yol değil
Yıl değil
Sen yola
Sen aşka
Sen bu ömre hakimsin
Kalk ayağa.
Gamze Kara