Ayrılık mevsimi yaklaştığı an,
Puslanır gökyüzü yasa bürünür.
Kabuğuna sığmaz avuç içi can
Liğme liğme keder, tasa bürünür.
Göç vakti aşikâr bilen her cana,
Güneş başka doğar o gün cihana,
Yağmak için bekler bizi tuana,
Gürül gürül düşer çise bürünür.
O gülen çehrede güller solacak,
Ruh telaş içinde ayrı kalacak,
Son kez giyindiğin kefin olacak,
Beyaz beyaz sarar süse bürünür.
Nurhan Uslu