Geceme karanlık çöktü
Yine geçmeyen lanet saatlerime
Ve hiç sevmediğim zamanlar
Kendimle hesaplaştığım anlar
Ben anlatıp, ben dinliyorum
Dinlediklerimi bile artık çekemiyorum
Ne çok şey varmış
Anlatamadığım, içimde sakladığım
Her ihanete, arkadan vurana
Yalanlara ihanetlere susmuşluğum
Hiç uğruna yanmışlığım
Hep yalnızlığa sığınmışlığım
Birara sinirlenip kızıyorum
Hunharca kendime sövüyorum
İçimden dalmak geliyor kendime
Acımasızca öldüresiye dövmek
Bu kadarmı korkaksın
Bu kadarmı ketun
Hep kendi kendine ettin
Göre göre karanlığa gittin
Şerbet yerine hep zehir içtin
Gülmeyi unutup
Bir ömür yalnızlığı seçtin
Ya sen hayatını mahvettin
Suskun M.K