Ağlasak sesimizi kim duyar şimdi
Bir dert ki;
Sebebi insan.
Kime söyleyelim.
Aç pencereni bağır istersen sabaha kadar
Kim cevap verir ki...
Çok olmuş sokakların sesi kısılalı
Caddelerde...
Parklarda...
Yok
Bir çocuğun
gülmesi gereken
Oynaması gereken çağlarda ki
yürek cıvıltısı.
Yok
Avutacak bir söz hiçbirimizi
Umut bahçelerinizin dizleri yaralı.
Gözleri nemli...
Bedeni kirli...
Sahi biz bir ömür bal börek yiyip
Bedava mı yaşayalım dedik?
Kimbilir hangi şehirde başlayıp
Nerde bitecek hikayemiz?
Bir yer var içimde biliyorum
Sessiz çığlıklarımı ona yolluyorum
Yarına Allah kerim
Dayan ha yüreğim.
Ayşe Varol